Oksydacja chemiczna – najpierw garść teorii. Oksydacja polega na pokryciu powierzchni metali cieniutką warstwą tlenków. Proces ten ma za zadanie chronić metal przed korozją. Warstwa wytworzona podczas oksydacji wygląda jak piękna patyna, która poprawia wygląd elementów. Swego czasu pisałem o oksydowaniu na gorąco, czyli tworzeniu warstwy patyny w procesie nazywanym czernieniem ogniowym. Dzisiaj coś bardziej skomplikowanego.
1. Niezbędne Składniki.
Aby uzyskać ładną, czarną oksydę na powierzchni żeliwa i stali, należy przygotować kąpiel, w skład której wejdzie wodorotlenek sodu (NaOH), saletra potasowa (KNO3) i woda.
Jednorazowo przygotowuję 2,4 litra roztworu. Wynika to z wielkości naczynia, którego używam w procesie i z wielkości elementów żeliwnych, które poddaje temu procesowi.
Proces jest niebezpieczny. Do pracy trzeba założyć okulary na oczy i rękawice na ręce. Roztwór wodorotlenku sodu i saletry potasowej jest żrący i należy uważać na odsłonięte części skóry.
2. Przygotowanie Metalu.
Metalowe elementy przeznaczone do oksydacji muszą być wcześniej dokładnie wyczyszczone i odtłuszczone. Ja stosuję kąpiel w ciepłej wodzie z dodatkiem środka Emulsor RN-1.
Przy myciu pomaga szczotka i szmata.
Gumowe rękawice zabezpieczają metalowe elementy przed ponownym natłuszczeniem. Po wyjęciu z kąpieli wszystkie części wycieram do sucha.
3. Przygotowanie Roztworu.
Odmierzam 2,4 litra wody, odważam 0,5 kg saletry potasowej (KNO3) i 1,4kg wodorotlenku sodu (NaOH) – uwaga, jest to substancja żrąca! W czystym naczyniu mieszam na sucho ze sobą saletrę (KNO3) i wodorotlenek sodu (NaOH). Potem dolewam wodę. Uwaga. Następuje reakcja egzotermiczna – temperatura mikstury gwałtownie podnosi się. W tym przypadku z 18ºC na 64ºC.
Garnek powinien stać na ziemi. Odradzam trzymanie go na kolanach!!! Wydzielają się też drażniące gardło opary.
Teraz roztwór podgrzewam na ogniu – bez pośpiechu.
Wywar zaczyna się gotować w temperaturze około 140°C. Należy zachować rozwagę i zdrowy rozsądek w czasie całego procesu. Doradzam skupienie. Nie rób tego „przy okazji”. Pamiętać należy, że pod żadnym pozorem NIE WOLNO DOLEWAĆ WODY DO ROZTWORU W TRAKCIE GOTOWANIA. Woda po prostu od razu zmienia się w parę i następuje prawdziwa eksplozja!!!
4. Proces Oksydacji.
W międzyczasie niektóre części nasnuwam na drut – żeby łatwiej wyjąć z garnka. Elementy luzem odławiam za pomocą metalowego sitka.
Teraz właściwa oksydacja chemiczna. Żeliwo umieszczam we wrzącym roztworze i gotuję około 30 minut. Oczywiście wszystkie elementy muszą być całkowicie zanurzone w płynie.
Następnie wszystko wyjmuję, schładzam w wodzie i BARDZO DOKŁADNIE płuczę w czystej wodzie. Wszelkie pozostałości żrącego roztworu należy bezwzględnie usunąć, ponieważ jeżeli coś pozostanie, będzie wywoływało korozję!
Teraz wszystko należy dokładnie wysuszyć i natrzeć jakimkolwiek olejem (Ja używam oleju jadalnego, który akurat posiadam w kuchni). Na koniec części prezentują się się świetnie.
5. Uwagi Końcowe.
Jak widać oksydacja chemiczna to proces, który można wykonać we własnym zakresie, w domu. Należy tylko zachować zdrowy rozsądek i nie robić tego w salonie!
W sieci można zobaczyć filmy informujące o tym, że roztwór do oksydacji starcza na długo, ale nie są to informacje precyzyjne. Faktycznie, nie trzeba zużyć go od razu. Nieużywany może sobie leżakować w garnku długo. Nic się z nim nie dzieje. Staje się tylko bardzo gęsty – przypomina budyń z krupkami. Po uzupełnieniu wody do stanu wyjściowego i podgrzaniu jest gotowy do dalszego użytku. Ale ma określoną wydajność. Z mojego doświadczenia wynika, że do prawidłowego zaoksydowania 4kg żeliwa potrzebny jest roztwór z 2,4 litra wody, 1,4kg NaOH i 0,5kg KNO3. Jeśli włożysz więcej metalu, to otrzymasz efekt przeciwny do założonego. Zamiast jednolitej warstwy oksydy powstaną nierówne plamy i rdza bardzo szybko pokaże swoje wielkie zęby!!
Artur
Podobne:
Proces odwrotny:
03 maja, 2019
Thanks very nice blog!